تصویربرداری منظم از چشم ممکن است نشانه هایی از اختلالات شناختی در افراد مسن مبتلا به دیابت نوع 1 را آشکار کند

4ژانویه 2021- با افزایش سن، افراد مبتلا به دیابت بیشتر از افراد بدون دیابت به بیماری آلزایمر و سایر اختلالات شناختی مبتلا می شوند. اکنون دانشمندان مرکز دیابت جاسلین نشان داده اند که تصویربرداری معمول چشم می تواند تغییراتی را در شبکیه آشکار کند که ممکن است با اختلالات شناختی در افراد مسن مبتلا به دیابت نوع 1 مرتبط باشد.

دکتر جورج ال کینگ، مدیر ارشد علمیجاسلینو نویسنده ارشد این مقاله، گفت: این نتایج ممکن است به ابداع یک روش نسبتاً آسان برای تشخیص زودهنگام کاهش توانایی های شناختی در این جمعیت منجر شود، و روش های بهتری را برای درک، تشخیص و در نهایت درمان کاهش توانایی های شناختی فراهم کند. این مقاله در ژورنال Clinical Endocrinology & Metabolism، منتشر شده است.

تحقیقات قبلی ارتباط بین رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو یا PDR- که یک عارضه ی شایع دیابت است و می تواند به شدت به بینایی آسیب برساند-و اختلال شناختی در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 را نشان داده بود.

دکتر Ward Fickweiler، دانشجوی فوق دکترا در جاسلین و نویسنده ی اول این مقاله، گفت: از آنجایی که ما می دانستیم تغییرات سلولی در شبکیه ممکن است تغییراتی که در مغز رخ می دهد را منعکس کند، علاقه مند بودیم که ببینیم آیا تکنیک های تصویربرداری که آن تغییرات را در شبکیه مجسم می کنند، می توانند بازتاب دهنده تغییر در عملکردهای شناختی باشند؟

دانشمندان از اسکن های چشمی که به طور منظم از بیماران به عنوان بخشی از مراقبت های معمول بینایی در موسسه ی چشم Beethamدر جاسلینجمع آوری می شود، استفاده کردند. یک سری از اسکن ها بر اساس توموگرافی انسجام نوری(OCT[1] ، یک روش استفاده از نور برای تهیه تصاویر برش عرضی شبکیه) بود و سری دوم اسکنها توسط آنژیوگرافی تهیه شده است(OCTA ، گسترش فناوریOCT  که رگهای خونی شبکیه را بررسی می کند). هر دو نوع اسکن غیرتهاجمی هستند و به طور گسترده ای در کلینیک های چشم در ایالات متحده موجود هستند و در عرض چند دقیقه انجام می شوند.

برای شرکت در این مطالعه، 129 نفر از افراد مطالعه یJoslin Medalist Study ، - که نتایج افراد50 ساله یا بالاتر مبتلا به دیابت نوع 1 را بررسی می کند-، داوطلب شدند. این داوطلبان در مجموعه ای از آزمون های شناختی شرکت کردند که شامل سنجش حافظه ی کاری و همچنین سرعت psychomotor (ارزیابی زمان لازم برای ترتیب دادن اشیا با دست) بود.

به طرز حیرت انگیزی، محققان ارتباط بسیار محکمی را بین عملکرد حافظه ی کاری و تغییرات ساختاری در شبکه های عروق خونی در شبکیه چشم یافتند. دکتر Fickweiler، گفت: حافظه، اصلی ترین وظیفه شناختی است كه در بیماری آلزایمر و كاهش شناختی تحت تأثیر قرار می گیرد، بنابراین این نتایج بسیار هیجان انگیز هستند.

تیم جاسلین همچنین ارتباط محکمی را بین PDR و سرعت روانی-حرکتی(psychomotor speed) کشف کرد. این یافته نتایج قبلی را که در میان گروه کوچکتر مدال آوران جاسلین شناسایی شده بود، تقویت می کند و جزئیاتی را در رابطه با تغییرات مرتبط در ساختار شبکیه ارائه می دهد. علاوه بر این، محققان مشاهده کردند که  PDR با حافظه ی کاری گروه مسن تر مدال آوران ارتباط دارد.

دکتر Fickweiler، گفت: در حالی كه این نتایج باید در تحقیقات كلینیكی بزرگتر تأیید شود، اما به نظر می رسد بر اساس تصویربرداریهای معمول در معاینات چشم، تغییرات شناختی ایجاد شده در افراد دیابتی، قابل تشخیص است.

در حال حاضر، روش های دیگری مانند اسکن MRI، برای تشخیص بیماریهایی مانند بیماری آلزایمر وجود دارند که دشوار و گران هستند. افراد معمولاً فقط هنگامی آزمایش می شوند که فرد علائم کاهش شناختی را نشان می دهد و درمان ها در آن مرحله به طور کلی کمک چندانی نمی کنند.

دکتر Fickweiler، گفت: اگر بتوانیم بیماریهای شناختی را در مراحل اولیه، هنگامی كه هنوز بدون علامت هستند، تشخیص دهیم، به نفع بیماران عمل کرده ایم. تشخیص زود هنگام همچنین می تواند به تلاش برای دستیابی به روشهای درمانی بهتر برای بیماریهای عصبی شناختی کمک کند.

تیمجاسلینقصد دارد یک مطالعه آینده نگر بزرگتر را برای تأیید پتانسیل تصویربرداری از چشم برای شناسایی علائم کاهش شناختی با گذشت زمان آغاز کند. این تحقیق شامل افراد مبتلا به دیابت نوع 1 جوان تر است که برای مدت کوتاه تری نسبت به مدال داران جاسلین، به این بیماری مبتلا بوده اند. دانشمندان همچنین تصاویرMRI ​​ مغز و نمونه های مغزی اهدا شده ی مدال داران گروه جاسلین را پس از مرگ تجزیه و تحلیل می کنند.

علاوه بر این، محققان به دنبال مکانیزم های رایجی هستند که ممکن است به بافت مغز و شبکیه آسیب برساند، که قسمت عمده ای از مسیر رشد جنینی اولیه ی آنها است. احتمالاً مظنونین در میان افراد دیابتی شامل افرادی می شوند که دچار اختلال در رگ های خونی و نوسانات قند خون هستند. دکتر کینگ گفت: خود ایمنی که دیابت نوع 1 را ایجاد می کند، ممکن است اشکالات دیگری را در بدن افراد سبب شود.

قابل ذکر است که مدالیست های جاسلین معمولاً سطح نسبتاً کمی از عوارضی که ممکن است مبتلایان به دیابت نوع 1 طولانی مدت را مبتلا کنند، نشان می دهند. به عنوان مثال، تقریباً نیمی از مدالیست ها به بیماری پیشرفته ی چشم دیابتی، مبتلا نشدند و فقط یک نفر از 129 مدال آور در مطالعه ی اسکن چشم ممکن است به بیماری آلزایمر مبتلا باشد. دکتر Fickweiler، حدس می زند که ممكن است در مدالیست ها، یك سازوكار مشترک پیشرفت مراحل اولیه ی تخریب عصبی شبكیه و مغز را تغییر داده و از این افراد در برابر هر دو بیماری  PDRو آلزایمر محافظت كند.

علاوه بر کارهای پیگیری در مورد دیابت نوع 1، دکتر کینگ و تیم وی قصد دارند مطالعه ی مشابهی را بر روی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 انجام دهند. تحقیقات نشان داده است که PDR، همچنین با کاهش شناختی در این گروه بسیار بزرگتر از بیماران، که همچنین به عنوان بخشی از مراقبت منظم بینایی خود، اسکن چشم OCT و  OCTA را انجام داده اند، همراه است.

منبع:

Fickweiler, W., et al. (2020) Association of Cognitive Function and Retinal Neural and Vascular Structure in Type 1 Diabetes. The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism. doi.org/10.1210/clinem/dgaa921.

https://www.news-medical.net/news/20210104/Routine-eye-imaging-may-provide-clues-to-cognitive-disorders-in-older-people-with-type-1-diabetes.aspx